این وبلاگ به بررسی شوونیسم فارس (Persian Chauvinism) اختصاص دارد. نویسنده این وبلاگ معتقد است که شوونیسم فارس نه تنها یکی از مشکلات اساسی ایران در گذشته و حال بوده، در آینده نیز حیات ایرانیان را شدیدا تحت تاثیر خود قرار خواهد داد.
قبل از شروع هر بحثی مسلما ذکر تعاریف و ترمینلوژی ضروری میباشد. اساسی ترین مفهومی که ما با آن سروکار خواهیم داشت "شوونیسم " میباشد. لغتنامه آکسفورد Oxford ذیل کلمه Chuvinism مینویسد:

Chauvinism: an aggressive and unreasonable belief that your own countery is better than all others.

"یک باور غیر منطقی وستیزجویانه که کشور خودت بهتر از همه دیگر کشورهاست."

دانشنامه Wikipedia درباره شوونیسم مینویسد:

شوونیسم عبارتست از طرفداری افراطی وعبث از یک گروهی که شخص عضو آن است. خصوصا وقتی که این طرفداری با کینه توزی و نفرت نسبت به گروه رقیب همراه باشد. کلمه شوونیسم از نام نیکلاس شوین سرباز ناپلئون بناپارت گرفته شده است که نسبت به امپراتورش تعصب شدید داشت. ... این کلمه بدلیل استفاده تمسخرانه آن در یک نمایشنامه فرانسوی به نام ریبون کلاه سه رنگ در میان عامه رواج پیدا کرده است....

از دهه 60 این کلمه به جای کلمه نژاد پرستی هم استفاده میشود...."

دانشنامه ان لاین Encyclopedia.com در مورد شوونیسم مینویسد:

"کلمه شوونیسم از نام نیکلاس شوین سرباز امپراتور اول فرانسه گرفته شده است. اوائل برای تمجید پرشورانه ناپلئون استفاده میشد. ولی امروزه به معنی ملی گرایی افراطی وتهاجمی استفاده میشود. شوونیسم بمانند یک پدیده اجتماعی، نوظهور میباشد که در دوره رقابتهای ملیتی شدید و امپریالیستی اوایل قرن نوزدهم مورد توجه قرار گرفت. بوسیله رسانه های دسته جمعی بخصوص روزنامه های ارزان قیمت مورد ترویج قرار گرفت، حس ملی گرائی را تشدید نموده و موجب گسترش تنفر از اقلیتها و سایر ملتها گردید و با نظامی گری، امپریالیسم و نژادپرستی همراه شد ."

سایر منابع هم تقریبا تعاریفی در همین راستا بیان کرده اند. پس میتوان بطور خلاصه شوونیسم را ملی گرائی افراطی و تنفر از سایر ملتها و اقلیتها تعریف نمود.

شوونیسم فارس (Persian Chauvinism) چیست؟ در راستا با تعریف شوونیسم میتوان گفت که در بین هر ملتی افرادی با احساسات و دیدگاههای شوونیستی میتواند وجود داشته باشد. ملت فارس نیز از این قاعده مستثنی نیست. فی الواقع هدف این نوشتارها اینست که رگه های این دیدگاه افراطی را از بین نظرات نخبگان این ملت بیرون کشیده و معرفی نماید.

در پایان ذکر این نقطه از نظر نویسنده الزامی مینماید که وجود افکار شوونیستی در بین یک تعداد از نخبگان یک ملت به هیج وجه به معنی آلوده بودن کل نخبگان آن جامعه نمی باشد. اگر چه سکوت اکثریت نخبگان و اندیشمندان فارس در برابر این طرز فکر غیر انسانی موجبات رنجیده شدن سایر ملتها میباشد، نویسنده سعی میکند تا خود را قانع نماید که این سکوت فقط بدلیل نا آشنایی با شوونیسم و نادیده گرفتن مضرات آن می باشد. امید است که روزی شاهد شکسته شدن این سکوت و اعتراض اندیشمندان فارس به شوونیسم فارس باشیم.